Rok po vydaní debutového albumu Esja vyšiel poľskej skladateľke, klaviristke a najnovšie už aj speváčke, Hanie Rani, vo vydavateľstve Gondwana Records ďalšia novinka. Predstavila na nej členov svojej novej sprievodnej kapely: Ziemowita Klimeka (gitara, kontrabas, syntetizátor) a Wojteka Warmijaka (bicie).

Home: jednoslovný, ale výstižný. Taký je názov či jeho hlavná idea. Sama autorka ho považuje za dokončenie Esje. Kým debutový album bol inštrumentálny, tento je iný, inovatívny. Hania Rani zostáva naďalej verná nielen neoklasickému štýlu či minimalizmu, ale aj premiešaniu ďalších štýlov – indie, komorného art popu, jazzu či elektronickej hudby, ktorej je sama fanúšičkou.

Naplno tu prejavuje aj svoju vlastnú jedinečnú víziu hudby a odkrýva nové dimenzie svojej tvorby. V popredí stojí klavírny part so zložitým vrstvením, opakovaním a pre ňu typickou farebnosťou a dynamikou hry. Pridala k nemu basovú líniu, syntetizátory, bicie či jemnú elektroniku a akustické prvky. Snáď najvýraznejšou inováciou, je vokálny part. Práve spevom prekvapila publikum už počas jej minuloročného sólového koncertu v bratislavskej Cvernovke. To, že chce pracovať aj so svojím hlasom, priznala aj pred prítomným publikom (ako sme Vás o tom informovali TU).

Necelú hodinu trvajúci album Home sa skladá z trinástich skladieb, ktoré vytvárajú súvislý celok. V piatich z nich zaznie aj jej jemný, expresívny a zavše tajomný hlas (. Zvyšok je inštrumentálny. Hoci každá z nich rozpráva svoj zdanlivo vlastný príbeh s iným emočným nábojom, predsa všetky majú spoločného menovateľa – domov. Ten je azylom i vlastným malým vesmírom, do ktorého má prístup len málokto. Je to metaforický príbeh o ceste na (ne)známe miesta, ktoré sa môžu stať domovom tak v konkrétnej, ako aj v abstraktnej rovine. S dávkou citlivosti rozpráva o živote a pocitoch smútku, nostalgie, šťastia, vyrovnanosti, nádeje či o slobode. Vyjadruje túžbu človeka po vnútornom pokoji v premennom svete.

Na úvod odznieva očarujúci singel Leaving s trúchlivým, éterickým až hypnotizujúcim nábojom aj vďaka polyfonickému vokálu. Modulácie veršov budia dojem prítomnosti ďalšieho hlasu, či už vlastného vnútorného alebo cudzieho. Nežný začiatok piesne prechádza plynulo cez búrlivé vypätie až k pokojnému záveru akoby pripomínala morské vlnobitie.

Jednoduché repetetívne melódie sa objavujú aj v ďalších kompozíciách, napríklad v skladbe Buka. Klavírny part hypnotizuje poslucháča ako mechanický hodinový strojček. Pripomína eleganciu Philipa Glassa a nadväzuje na skladbu Glass z debutového albumu Esja. Ďalšou poctou priekopníkovi minimalizmu a veľkému inšpiračnému zdroju v tvorbe H. Rani je Letter to Glass, kde dominuje sólový klavírny part plný melanchólie, ktorý pripomína smútok a neistotu, no vyjadruje aj pálčivosť hľadania pravdy a odpovedí na ťaživé otázky.

Naopak vyjadrením nádeje a viery v slobodu je titulná pieseň albumu Home. Hoci ju Hania Rani napísala už v roku 2017, teraz zmenila jej aranžmán o rozšírenú inštrumentálnu zostavu. Svoje vedomosti o klasickej hudbe s arabskými prvkami v štýle Debussyho i cit pre kompozíciu dobrej hudby dokazuje v singli Nest. Ako krištáľovo čistá rieka unáša poslucháča pomedzi jemný spev snúbiaci sa s klavírom.

Na nahrávke sa k ambientu priamo hlási skladba Summer. Symbolizuje oddych a dáva priestor pre príjemné spomienky. Počuť v nej aj hlas prírody v speve vtákov. Jazzový podtón v úzadí nahrávky vyrovnáva Zero Hour, dýchajúca stúpajúcim napätím, úzkosťou a vzrušením. Jej názov nás odkazuje na termín Stunde Null, ktorý znamenal koniec druhej svetovej vojny v Európe a nový začiatok pre povojnové Nemecko.

Reflexiou dýcha minimalistická Rurka. Vďaka harmonickým zmenám v plynulých moduláciách pôsobí upokojujúco na rozdiel od nasledovnej Tennen, kde Hania Rani použila aj sláčikové kvinteto. Dominuje v nej napätie, ktoré pozvoľna rastie až poslucháča úplne pohltí. Evokuje neistotu až frustráciu na ceste plnej výziev. Hania Rani v piesni I´ll Never Find Your Soul rozpráva príbeh o nespútanosti duše a túžbe po spriaznenej duši. Kým v nádherných vokáloch I´ll Never Find Your Soul dominuje nádej, inštrumentálne Ombelico dáva svojou vážnosťou a tajomnosťou tušiť neodvratné finále príbehu.

Zapamätateľné melódie nežných, romantických, nostalgických, ale zároveň aj dramatických skladieb najnovšieho albumu Hanie Rani sa dostávajú „pod kožu“. Poslucháča pozývajú do sveta fantázie a meditácie s prekvapivým návalom inšpirácií. Sú výsledkom skladateľských schopností a formovania štýlu poľskej hviezdy klavírnej hudby i talentovanej speváčky.

Nový album Home je skvelým meditačným i relaxačným spoločníkom ku knižke či počas osamelých večerov. Na svoje si pri ňom prídu nielen priaznivci neo-klasiky, jazzu, ambientnej či elektronickej hudby.

Hania Rani – Home

Rok po wydaniu debiutanckiego albumu Esja polskiej kompozytorki, pianistki, a ostatnio też wokalistki Hania Rani, ukazała się kolejna nowość z wytwórni Gondwana Records. Członkami nowego zespołu towarzyszącego autorce są: Ziemowit Klimek (gitara, kontrabas, syntezator) i Wojtek Warmijak (perkusja).

Home: jednowyrazowa i zwięzła. Taka właśnie jest nazwa albumu oraz jego główna idea. Sama autorka uważa go za dokończenie Esji. O ile debiutancka płyta miała charakter instrumentalny, o tyle ten album jest inny, nowatorski. Hania Rani nie tylko pozostaje wierna neoklasycyzmowi czy minimalizmowi, ale także miesza inne style – indie, kameralny art pop, jazz czy muzykę elektroniczną, której sama jest fanką.

W pełni manifestuje swoją własną, niepowtarzalną wizję muzyki i odkrywa nowe wymiary swojej twórczości. Pierwszy plan tworzy złożona partia fortepianu z typowym dla siebie kolorytem oraz dynamiką gry. Dodano do tego linię basu, syntezatory, perkusję oraz drobne elementy elektroniczne i akustyczne. Prawdopodobnie najbardziej znaczącą innowacją jest partia wokalna. To właśnie śpiew zaskoczył publiczność podczas zeszłorocznego solowego koncertu w bratysławskiej Cvernovce. Do tego, że artystka chce pracować ze swoim głosem, przyznała się również przed publicznością (pisaliśmy o tym TUTAJ).

Niespełna godzinny album Home składa się z trzynastu utworów tworzących spójną całość. W pięciu z nich rozbrzmiewa delikatny, wyrazisty i dość tajemniczy głos, resztę tworzy muzyka instrumentalna. Chociaż każdy z nich opowiada pozornie swoją własną historię o innym ładunku emocjonalnym, wszystkie łączy wspólny mianownik – dom. Tworzy on azyl i własny mały wszechświat, do którego niewielu posiada dostęp. To metaforyczna opowieść o podróży do (nie)znanych miejsc, które mogą stać się domem zarówno na poziomie konkretnym, jak i abstrakcyjnym. Z dawką wrażliwości opowiada o życiu i uczuciach smutku, nostalgii, szczęścia, równowagi, nadziei oraz wolności. Wyraża pragnienie wewnętrznego spokoju człowieka w zmieniającym się świecie.

Otwierający album urokliwy singiel Leaving brzmi żałobnym, eterycznym, czy wręcz hipnotyzującym ładunkiem także dzięki polifonicznemu wokalowi. Modulacje wersów sprawiają wrażenie obecności innego głosu, czy to własnego, wewnętrznego, czy cudzego. Łagodny początek utworu płynnie przechodzi przez burzliwą kulminację aż do spokojnego zakończenia przypominającego falę morską.

Proste powtarzalne melodie pojawiają się także w innych kompozycjach np. w utworze Buka. Partia fortepianu hipnotyzuje słuchacza niczym mechanizm zegarowy. Przypomina elegancję Philipa Glassa i nawiązuje do utworu Glass z debiutanckiego albumu Esja. Kolejnym hołdem dla pioniera minimalizmu i wspaniałym przykładem źródła inspiracji w twórczości Hani Rani jest Letter to Glass, zdominowany przez pełną melancholii solową partię fortepianu, która przywołuje smutek i niepewność, ale także wyraża gorliwość w poszukiwaniu prawdy i odpowiedzi na trudne pytania.
Natomiast tytułowy utwór z płyty Home jest wyrazem nadziei i wiary w wolność. Chociaż Hania Rani napisała go w 2017 roku, teraz zmieniła aranżację, dodając rozbudowaną partię instrumentalną. Swoją wiedzę o muzyce klasycznej połączonej z elementami arabskimi w stylu Debussy’ego oraz wyczucie komponowania dobrej muzyki pokazała w utworze Nest. Niesie słuchacza niczym krystalicznie czysta rzeka pomiędzy delikatnym śpiewem połączonym z brzmieniem fortepianu.

Utwór Summer jest bezpośrednio związany z ambientem. Symbolizuje spokój i pozostawia miejsce na przyjemne wspomnienia. Można w nim usłyszeć głos natury, w tym śpiew ptaków. Drugoplanowy jazzowy akcent równoważy Zero Hour, który przepełniony jest rosnącym napięciem, niepokojem i ekscytacją. Nazwa nawiązuje do określenia „Stunde Null”, które oznaczało koniec II wojny światowej w Europie i nowy początek powojennych Niemiec.

Powiew refleksji można odczuć w minimalistycznym utworze Rurka. Dzięki harmonicznym zmianom ciągłych modulacji działa on uspokajająco w przeciwieństwie do kolejnego utworu Tennen, w którym Hania Rani skorzystała również z kwintetu smyczkowego. Dominuje w nim napięcie, które stopniowo narasta, aż całkowicie pochłonie słuchacza. Ewokuje niepewność, a nawet frustrację na ścieżce pełnej wyzwań. W piosence I’ll Never Find Your Soul Hania Rani opowiada o niepohamowanym dążeniu i pragnieniu znalezienia bratniej duszy. Podczas gdy w utworze I´ll Never Find Your Soul dominują piękne wokale przepełnione nadzieją, instrumentalne Ombelico, dzięki swojej powadze i tajemniczości, pozwala domyślać się nieuchronnego finału historii.

Zapadające w pamięć melodie delikatnych, romantycznych, nostalgicznych, ale i dramatycznych kompozycji z najnowszego albumu Hani Rani przenikają aż do „szpiku kości”. Słuchacze są zapraszani do świata fantazji i medytacji z zaskakującym przypływem inspiracji. Są one wynikiem umiejętności kompozytorskich i kształtowania stylu polskiej gwiazdy fortepianu i utalentowanej śpiewaczki.
Nowy album Home to świetny towarzysz medytacji i relaksu przy książce lub podczas samotnych wieczorów. Nie tylko fani muzyki neoklasycznej, jazzowej, ambientu czy elektroniki znajdą tu coś dla siebie.

Na język polski przetłumaczyła Lucyna Przybycień